Καλημέρα βιβλιοφιλοι μου ! Σήμερα έρχομαι να σας μιλήσω αναλυτικά για το βιβλίο της συγγραφέως Πένυ Παπαδάκη από τις εκδόσεις Ψυχογιός . Μείνετε συντονισμένοι γιατί θα έρθει διαγωνισμός πολύ πολύ σύντομα!
Αρχικά , θέλω να σας πω ότι το βιβλίο "Πολυξένη" της συγγραφέως ήταν η πρώτη μου επαφή με την συγγραφέα και ενθουσιάστηκα! Η πένα της κυρίας Παπαδάκη είναι φοβερή , χωρίς να το καταλάβεις έχεις διαβάσει πάνω από 100 σελίδες. Μου άρεσε πάρα πολυ η πλοκή του βιβλίου , ενθουσιάστηκα με τους ήρωες του βιβλίου αλλά ταυτόχρονα εκνευρίστηκα και παθιαστηκα με τον τρόπο και τον χαρακτήρα κάποιων ηρώων του.
Το βιβλίο "Πολυξένη" πραγματικά ήταν ένα βιβλίο που απόλαυσα μέχρι και την τελευταία σελίδα . Μικρά σχετικά κεφάλαια , δεν είναι καθόλου φορτωμένο με περιγραφές και περιττές αφηγήσεις. Έχει εικόνες και περιγραφές τόσες όσες να σε μεταφέρει στο κάθε κινηματογραφικό καρέ! Καθώς για μένα ήταν σαν να έβλεπα ταινία. Γεγονός που με έκανε να το απολαύσω ακόμα περισσότερο!
Απλή γραφή , κατανοητή γλώσσα και πολλές εικόνες είναι τα χαρακτηριστικά του . Είναι ένα βιβλίο που θα σου ξυπνήσει δυνατά συναισθήματα από τις πρώτες κιόλας σελίδες! Δεν αντέχετε η αδικία ! Βέβαια ! Να σας πω ότι μέσα στο βιβλίο βρήκα και κάποια κομμάτια του που τα κράτησα και έχουν μείνει στην καρδιά μου ! Όπως ήταν τα λόγια του Μιχάλη που του είχε πει ο πατέρας του : " Μπορεί να μην τα κάνεις όλα εξαιρετικά, αλλά να είσαι εξαιρετικός όταν κάνεις αυτό που αγαπάς " . Πόσο υπέροχα και πόσο δυνατά αυτά τα λόγια!
Από μένα 5/5 ⭐⭐⭐⭐⭐
Περίληψη :
Βιβλιοχαρτοπωλείο Άνεμος
0
Όλα
Αναζήτηση...
ΠΟΛΥΞΕΝΗ
ΠΟΛΥΞΕΝΗ
ΠΟΛΥΞΕΝΗ
-10 %
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Η Πολυξένη άνοιξε τον φάκελο που κρατούσε στα χέρια της. Ένα εξώφυλλο περιοδικού πρόβαλε μπροστά στα μάτια της και της έκοψε την ανάσα. Ήταν η κοπέλα που την επισκεπτόταν στα όνειρά της. Η ομοιότητά τους ήταν συγκλονιστική!
Αυτή είναι η μητέρα σου.
Τα καλλιγραφικά γράμματα της γιαγιάς της έκαναν τις συστάσεις.
Σε ένα άλλο εξώφυλλο χαμογελούσε παιχνιδιάρικα και πίσω της ήταν ένας άντρας· κάποιος είχε κυκλώσει τη μορφή του.
Αυτός είναι ο πατέρας σου, διάβασε και αναρωτήθηκε γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία του στο σπίτι όπου έμενε με την Ασημίνα. Ήταν ένας ωραίος άντρας, ένας άντρας που είχε το ερωτευμένο βλέμμα του καρφωμένο στη μάνα της.
Τουλάχιστον γεννήθηκα από έρωτα, σκέφτηκε κι ευχήθηκε, αν κάποτε αποκτούσε ένα παιδί, να ήταν από έρωτα.
Μια λευκή κόλα χαρτί, που από τα χρόνια είχε ελαφρώς κιτρινίσει στις άκρες, ήταν διπλωμένη στα δύο. Την άνοιξε σχεδόν ευλαβικά για να μην τη σκίσει και διάβασε μία και μόνο λέξη: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Αυτή τη λέξη και μια απάντηση στο «γιατί», που της έτρωγε χρόνια την ψυχή, περίμενε η Πολυξένη από την Ασημίνα. Μα η συγγνώμη απαιτεί γενναιότητα και οι απαντήσεις αλήθεια, κι αυτή η γυναίκα δεν είχε καμία σχέση μ’ αυτές τις αξίες. Καταχράστηκε καθετί δικό της –την ταυτότητά της, τα γνήσια έγγραφά της, την περιουσία της– κάνοντάς τη να νιώθει πως δεν ανήκει πουθενά· πως είναι… Πολύ-ξένη.
Θα έρθει άραγε η λύτρωση; Και αν ναι, για ποια από τις δύο;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου