Καλημέρα καλημέρα βιβλιοφιλοι μου! Τι κάνετε;; Σήμερα θα σας μιλήσω για το βιβλίο της Σεμίνας Διγενή από τις εκδόσεις Κάκτος .
Το συγκεκριμένο βιβλίο με συνεπήρε διαβάζοντας την περιγραφή του . Με προβλημάτισε πολύ ομολογώ!
Μέσα από το βιβλίο της συγγραφέως μεταφερόμαστε στο «μεταιχμιακό» σύμπαν μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, όπου ζουν όλα τα πρόσωπα και οι εκδοχές του εκμοντερνισμένου κόσμου μας, στον 20ό αιώνα.
Διάφοροι διάλογοι μεταξύ των ηρώων του βιβλίου , συζητήσεις που φαινομενικά δεν έχουν κάποια βάση ξετυλίγουν μια μικροσκοπική παρατήρηση των κύκλων της παγκόσμιας πολιτισμικής ιστορίας. Διαφορετικοί άνθρωποι με λάθη , πάθη , αγωνίες και προβλήματα συναντιούνται στο συγκεκριμένο βιβλίο και ενώ θα νόμιζε κανείς ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να καταλάβουν ο ένας τον άλλο εν τέλει όλοι μαζί μιλούν συνεννοούνται και σου ανοίγουν ένα διαφορετικό "παράθυρο" στη σκέψη!
Σους 100 απείθαρχους "ενοίκους", ο Μπόουι, η Νίνου, ο Αϊνστάιν, ο Μπέρνχαρντ, η Μονρόε, η Κοτοπούλη, ο Προυστ, ο Αττίλας, η Γουαινχάουζ, η Λαμπέτη, ο Βέγγος, οΣαραμάγκου, ο Φρόιντ, ο Σιδηρόπουλος, ο Γουίλιαμς, η Γώγου, ο Πικάσο, ο Βάρναλης, ο Κομπέιν, η Βασιλειάδου, ο Λανγκ και πολλοί άλλοι .
Προσωπικά κάθε τέλος κεφαλαίου ήταν μια μικρή ανακάλυψη! Χωρίς να θέλω να πω πολλά για να προδώσω την ιστορία , θα σας πω ότι τα συναισθήματα είναι ένα βασικό κομμάτι του βιβλίου!
Είναι μια μελέτη πιστεύω που αποδεικνύει την επίδραση του έρωτα , του φόβου , του λάθους, του πάθους στη ζωή των ανθρώπων . Ιστορίες και πληροφορίες για αυτούς τους "απείθαρχους" που δεν γνώριζα! Συναισθήματα που σε έναν κόσμο με μια συγκεκριμένη πορεία δεν χωράνε !
Σε κάθε όροφο αυτού του ουρανοξύστη ο κάθε ένοικος έχει συγκεκριμένη σημασία , είναι συγκεκριμένοι λόγοι και η ονομασία των ορόφων , ένας από αυτούς είναι το ρετιρέ της Λήθης όπου εκεί οι ένοικοι μπορούν να εξαγνίζονται από επώδυνες αναμνήσεις, από ενοχές και ραγισμένες καρδιές! Εσύ θα το επισκεπτοσουν το συγκεκριμένο ρετιρέ;
Είσαι όντως Απείθαρχος όταν ζεις με την ψυχή σου τα λάθη και τα πάθη σου ; Όταν ερωτεύεσαι στα όρια της τρέλας ;
Μου άρεσε πάρα πολύ και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα ! Μου άρεσε η αίσθηση ότι η ροή του λόγου ήταν σαν να βλέπεις βίντεο , σαν μικρά παραθυράκια σ αυτον τον ουρανοξύστη που άνοιγαν μόνο για τον αναγνώστη .
🔴Με κούρασε μόνο σε κάποια σημεία η έντονη περιγραφή και η γρήγορη μετατόπιση του λόγου , έδινε λίγο μία αίσθηση συνεντεύξης , ένα τόνο λίγο πιο δημοσιογραφικό !
Από μένα 4/5⭐⭐⭐⭐
Περίληψη:
Στο μεταιχμιακό σύμπαν του Κόκκινου Ουρανοξύστη μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, ζουν κάποιοι που δεν χωρούν πουθενά. Σ' αυτό το πεδίο των απροσδόκητων συναντήσεων και αισθητηριακών εμπειριών, η γυναίκα που τους φροντίζει σαγηνεύεται απ' αυτούς και δημιουργεί ισχυρούς δεσμούς με όλους τους ενοίκους των ορόφων του Επανασχεδιασμού, των Τραυμάτων, των Αυτοκτονιών, της Εντροπίας, του Τίποτε, του Παιδικού Εαυτού, των Πειραμάτων, μέχρι και του Ρετιρέ της Λήθης. Με βοηθούς δύο παράξενους επιστάτες, που συνεχώς μεταμορφώνονται ρουφώντας κάθε σταγόνα δανεικών ζωών, συμβιώνει με τον Μπόουι, τον Λένιν, τον Προυστ, τη Νίνου, τον Μπέρνχαρντ, τον Αϊνστάιν, τον Βάρναλη, τη Γουάινχαουζ, τον Σιδηρόπουλο, τον Χόκινγκ, τον Βέγγο, τον Κομπέιν, τον Μπαρτ, την Κέιν, τον Πικάσο, τη Μονρόε και άλλους. Θα καταφέρει τελικά ο παράδοξος κόσμος των Απείθαρχων, να πάρει μια καθοριστική απόφαση για τη Μνήμη του Κόσμου;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου