Το σημερινό βιβλίο που μου έκλεψε το μυαλό είναι μυθιστόρημα και λέγεται " Η νύφη φορούσε μαύρα" της Σόφης Θεοδώρου από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα ένας ανεμοστρόβιλος συναισθημάτων, κάθε σελίδα του μπορεί να σε κάνει να πονέσεις , να κλάψεις , να νευριάσεις και να ερωτευθεις και μετά πάλι να νευριάσεις!! Για να μπορέσω να σας εξηγήσω περαιτέρω θα σας αφήσω πρώτα την περίληψη :
Σεπτέμβρης του '22. Η Αντριανή, μια νεαρή χήρα, καταφτάνει στη Σαλονίκη μαζί με το υπόλοιπο ανθρώπινο κοπάδι των προσφύγων. Πεντάρφανη και μόνη, με δυο μάτια πράσινα, μαγικά σαν τα βοτάνια της, θα βρει στήριγμα σε μια καλοκάγαθη ηλικιωμένη Πόντια και, στο πλαίσιο των ανταλλαγών των πληθυσμών, θα εγκατασταθεί σ' ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας.
Εκεί, ανάμεσα σε Έλληνες, Τούρκους, Πόντι κι Αρμένιους, ανθρώπους πονεμένους που προσπαθούν να στηρίξουν τις ψυχές και τις ζωές τους, η Αντριανή θα αποθέσει την ευτυχία της στα χέρια του ρωμαλέου Άρη με την ηράκλεια δύναμη. Θα προκαλέσει τη μοίρα φορώντας ένα μαύρο φόρεμα για νυφικό. Κι αυτή θα δεχτεί την πρόκληση...
Με φόντο την Ελλάδα που ανεμοδέρνεται στις θύελλες του εικοστού αιώνα, παρακολουθούμε τη ζωή μιας γυναίκας που τολμά να ορθώσει το ανάστημά της απέναντι σε μια κοινωνία όπου τον πρώτο λόγο έχει ο άντρας και η πεθερά, για να αναδειχτεί πληγωμένη αλλά νικήτρια.
Το βιβλίο λοιπόν μας μιλάει για τους πρόσφυγες , για τα βάσανα και τις κακουχίες που πέρασαν αυτοί οι άνθρωποι για να χτίσουν την ζωή τους από την αρχή . Μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας βλέπουμε ξεκάθαρα τη θέση που είχε η γυναίκα εκείνες τις εποχές , την καθημερινότητα των ανθρώπων αλλά και την πιο σκληρή πλευρά του ανθρώπου , εκείνη που τον μετατρέπει σε άγριο θηρίο! Ο πόλεμος αλλάζει τους ανθρώπους φέρνει στην επιφάνεια ένστικτα πρωτόγνωρα! Μέσα από τις περιγραφές της συγγραφέως μπορείς και εσύ να πονέσεις , να κλάψεις , να λυπηθείς για τη ζωή του Άρη και της Αντριανης .
Η κυρία Σοφία Θεοδώρου μέσα από τις εικόνες που εναλλάσσονται μέσα στο κείμενο και με την απλή της γλώσσα σε τοποθετεί μέσα στο σπίτι των ηρώων , μέσα στο μυαλό τους ! Η γλώσσα απλή και κατανοητή , ίσως τα σημεία που η θεία Αννίτσα μιλάει ποντιακά εκεί λίγο να μπερδευτεις αλλά από κάτω έχει πάντα τη μετάφραση . Οι εικόνες είναι αξεπέραστες μέσα στο κείμενο αλλά και οι δύναμη των ηρώων αξεπέραστη ! Η Αντριανη σε μια εποχή που η γυναίκα και η κόρη ήταν σαν ένα αντικείμενο ,μια εποχή που η νύφη είναι η υπηρέτρια της πεθεράς αυτή για την αγάπη της υπομένει! Αργότερα σε μια εποχή όπου η γυναίκα δεν είναι ένα τίποτα , δεν μπορεί να κάνει τίποτα, εκείνη στέκεται στα πόδια της , παλεύει για εκείνη και το παιδί της και αποδεικνύει σε όλους ότι είναι πιο άξια από πολλούς άντρες που την χλεύασαν .
Η ειρωνία είναι ότι και σ αυτό το βιβλίο η τύχη έχει εγκαταλείψει την ηρωίδα , της έδωσε μια λάμψη στη ζωή της και μετά την εγκατέλειψε. Τέλος αν το διαβάσεις θα καταλάβεις και την παροιμία που λέει ο λαός ότι " ότι κοροϊδεύεις το λουζεσαι ! " Όταν λες ότι δεν θα γίνεις κάτι να είσαι σίγουρη ότι στο μέλλον αυτό θα γίνεις ! Είναι φοβερό! Τελειώνοντας το βιβλίο παίρνεις μια αίσθηση δικαίου για κάποιους χαρακτήρες αλλά σου αφήνει και αυτή τη πικρή γεύση της αδικίας!
Από μένα θα πάρει σίγουρα
5/5 ⭐ ⭐⭐⭐⭐
Να το διαβάσετε αξίζει πολλά !!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου