Καλησπέρα βιβλιοφιλοι μου τι κάνετε;; 
Σήμερα θα σας μιλήσω για το βιβλίο " Η κόρη του φεγγαριού" της Νικόλ-Άννα Μανιάτη από της έκδοσης Ψυχογιός . Είναι ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει ταυτόχρονα σε δύο χρονικά πλαίσια , στο παρόν και το παρελθόν . Είναι πάρα πολύ ωραίο βιβλίο ,πολύ κατανοητό και εύκολο . Σου κρατάει το ενδιαφέρον και δεν σε κάνει να βαριέσαι , δεν έχει έντονα μεγάλες περιγραφές και αναλύσεις , είναι ακριβώς όσες χρειάζονται.
Η γλώσσα είναι απλή και κατανοητή χωρίς βερμπαλισμούς.
Στη συγκεκριμένη ιστορία βλέπουμε πολύ έντονα το ποσό μεγάλη επίδραση έχει η αγάπη των γονιών στη ζωή των παιδιών καθώς επίσης και τα περίεργα παιχνίδια της τύχης και της ζωής.
Ακόμα θα έλεγα ότι φανερώνει πόσο μπορεί η αγάπη να κάνει αλλά και να αλλάξει . Οι άνθρωποι αλλάζουν όταν περικλείονται από αγάπη .
Μου άρεσε πολύ σαν βιβλίο , ένα μόνο αρνητικό που μπορώ να εντοπίσω είναι την υπερβολή , σε ορισμένα σημεία κάποιες αντιδράσεων των ηρώων είναι λίγο υπερβολικές . Επίσης που στο τέλος σου αφήνει μια πικρή επιγευση για το πόσο σκληρή μπορεί να είναι η τύχη και η μοίρα κάποιες φορές.
Η περίληψη
Ένα παράξενο παιχνίδι κληρονομικότητας διαλύει μια οικογένεια, με ολέθριες συνέπειες.
Η Λευκή, το αθώο θύμα των ξεχασμένων στην οικογένεια γονιδίων, ζει μια ζωή χωρίς στοργή και αγάπη από τον πατέρα της, ώσπου ένα απόγευμα άθελά της μαθαίνει μια τρομερή αλήθεια. Συγκλονισμένη από το οικογενειακό μυστικό, το ίδιο βράδυ εγκαταλείπει το μικρό χωριό και την ασφάλεια του σπιτιού της, επιχειρώντας να ξεφύγει από τη μοίρα της.
Το κοριτσάκι, νιώθοντας το ασυνήθιστο κληρονομικό χαρακτηριστικό να τη βαραίνει, επιχειρεί να δώσει τέλος στην ύπαρξή της στα νερά της θάλασσας. Σώζεται από ένα ζευγάρι τουριστών, που την παίρνουν μαζί τους, και η ζωή της πια αλλάζει ολοκληρωτικά.
Χρόνια αργότερα, επαγγελματικές υποχρεώσεις τη φέρνουν στην Ελλάδα. Οι αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας ξυπνούν, και η Λευκή αποφασίζει να σηκώσει το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τη γέννησή της. Οι αποκαλύψεις σοκάρουν και πονάνε.
Υπάρχουν όμως ερωτήματα που ακόμα τη βασανίζουν, και τις απαντήσεις μπορεί να τις δώσει μόνο ο πατέρας της, από τον οποίο το έσκασε στα δώδεκά της. Ο παιδικός φόβος ξαναγυρίζει, αλλά η επιθυμία να μάθει είναι εντονότερη.
Άραγε θα βρει τη δύναμη, έπειτα από τόσα τραγικά γεγονότα που άλλαξαν τρεις ζωές, να τον συγχωρήσει; Ή μήπως η ώρα της συγγνώμης δε θα φτάσει ποτέ;
Σίγουρα αυτό που μου έμεινε από αυτό το βιβλίο είναι ότι η συγγνώμη είναι κάτι που σίγουρα δεν κάνει καλό μόνο στην ψυχή αυτού που την ακούει αλλά κυρίως σε αυτού που τη λέει . Η συγχώρεση είναι ευεργετική για τον άνθρωπο γιατί πολλές φορές η μοίρα μπορεί να σου παίξει τέτοια παιχνίδια που να μην προλάβεις.
Από μένα παίρνει 4/5
⭐⭐⭐⭐
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου